شعر کودکانه معلولان

بابای من پا ندارد

بابای خوش زبانم

بر ویلچری نشسته

این نقص عضو اما

او را نکرده خسته

دروازه بان اصلی ست

در تیم شهر، بابا

در فکر پای او هست

مادربزرگ، اما

در هر مسابقه او

خوب است شاد و خلاق

تا حال او گرفته

شش، هفت کاپ اخلاق

باز این سوال کهنه

پر کرده ذهن من را

بابا چرا ندارد

یک جفت کفش زیبا

منبع:تبیان